Duchowni

Ks. mgr Marcin Bukowiec

Ks. mgr Marcin Bukowiec
Od 28 sierpnia 2023 roku wikariusz w Parafii pw. Bożej Opatrzności w Woli Mieleckiej.
Do sierpnia 2023 roku wikariusz w parafii Ropa k. Gorlic.

Ks. mgr Dominik MIKULSKI

Ks. mgr Dominik MIKULSKI – ur. 25.04.1990 w Brzesku. Parafia rodzinna - św. Pawła Apostoła w Bochni. W 2009 roku zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Kaziemierza Wielkiego w Bochni.
W latach 2009-2015 odbył studia filozoficzno – teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie.

Dnia 30 maja 2015 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Andrzeja Jeża.
Od dnia 27 sierpnia 2015 r. do sierpnia 2018 roku pełnił funkcję wikariusza w Parafi p.w. Świętego Józefa Robotnika w Rytrze.

Od 31 sierpnia 2018 roku do sierpnia 2023 roku wikariusz w Parafii pw. Bożej Opatrzności w Woli Mieleckiej.
Od sierpnia 2023 roku wikariusz w Iwkowej  [link >>>].

Księża uczący religii na Woli Mieleckiej

Budynek Szkoły Podstawowej w Woli Mieleckiej został spalony w 1944 roku, a zajęcia rozpoczęły się 26.II.1944 r. w domu pożydowskim przy granicy wsi ze Trzcianą.[1] Religii uczył ks. Stanisław Zając, wikariusz z Książnic, a funkcję kierownika szkoły pełniła Maria Szymańska.[2] Trudne warunki nauczania, szczególnie brak podręczników oraz słabe opanowanie przez dzieci czytania i pisania, spowodowały wykorzystywanie książeczek do nabożeństw jako podręczników do nauki czytania. W roku 1945/46 dzięki staraniom gromady, obok gruzów spalonej szkoły, wybudowano barak z dwoma salami szkolnymi, który poświęcił ks. Zając po nabożeństwie w miejscowej kaplicy.[3] W roku 1952/53 było 84 uczniów (klasy II i III oraz IV i V były łączone, a młodzież klas VII uczęszczała do szkoły w Mielcu). W tym czasie usunięto nauczanie religii ze szkoły, dzieci natomiast wzięły udział w marcu 1953 r. w masówce Frontu Jedności Narodowej z powodu śmierci Stalina, połączonej z defiladą pierwszomajową. Od 1956/57 religia ponownie wróciła o szkoły, a dzieci miały wolne trzy dni od zajęć, przeznaczone na uczestnictwo w rekolekcjach. Ze względu na ciężkie warunki lokalowe w 1958 r. rozpoczęto budowę, a 9.II.1959 r. oddano do użytku nowy gmach szkoły, w którym nie znalazło się miejsce dla katechezy.[4] Lekcje religii były prowadzone w domu p. Agaty i Wojciecha Węgrzynów przez wikariusza z Książnic, ks. Władysława Kuczka (1958–1961).[5] Od roku szkolnego 1961/62, gdy Wola Mielecka przyłączona została do parafii pw. św. Mateusza w Mielcu, katechezę prowadzili księża wikariusze z Mielca: ks. Józef Nóżka do 1963 r., a następnie przez rok ks. Stanisław Longosz. Lekcje religii odbywały się w kaplicy.[6] Od roku 1965 katechizował ks. Zbigniew Ryznar. Po reformie szkolnictwa, w roku szkolnym 1966/67 wydłużono okres nauczania w szkole podstawowej do ośmiu lat.[7] Od roku 1969 katechizował w Woli Mieleckiej ks. Władysław Januś, a następnie (od 1971 r.) ks. Józef Ziobroń.[8] Warunki nauczania religii w kaplicy były trudne: nie ogrzewana, słabo oświetlona (dwa okna), zbyt mała dla ciągle wzrastającej liczby dzieci. Dlatego proboszcz mielecki, ks. Wojciech Madej w 1974 r. kupił od Józefa Fronca drewniany dom mieszkalny, który po niewielkich przeróbkach przystosowano na salę katechetyczną.[9] W niej uczył religii ks. Teodor Szarwark (do stycznia 1977 r.), a następnie ks. Jan Styrna (do czerwca 1977 r.). Przez rok szkolny 1977/78 religii uczyła S. Tarsylia ze Zgromadzenia Sióstr Józefitek.[10] Od roku 1978 katechizował ks. Andrzej Kurek, który w 1980 r. rozpoczął budowę nowego domu katechetycznego. Murowany budynek, powstały dzięki ofiarności i pracowitości wiernych został poświęcony i oddany do użytku w październiku 1982 r.[11] Od września tego roku do czerwca 1990 r. katechizował ks. Władysław Domarski, a w czasie jego rocznego urlopu zdrowotnego zastępowali go: ks. Stanisław Szary i S. Archangela Myja.[12] Po powrocie religii do szkoły katechetą został ks. Zbigniew Szostak do 1992 r., a następnie ks. Andrzej Sułek (do 1994 r.), ks. Stanisław Wąchała (do 1996 r.).[13] Przez rok szkolny 1994/95 katechizował ks. Leszek Rojowski.[14] Od 1996 r. religii uczy ks. Jerzy Krzanowski.

Księża uczący religii w Woli Mieleckiej:
Ks. Józef Nóżka 1961–1963
Ks. Stanisław Longosz 1964/1965
Ks. Zbigniew Ryznar 1965–1969
Ks. Władysław Januś 1969–1971
Ks. Józef Ziobroń 1971–1976
Ks. Teodor Szarwark 1976–I.1977
Ks. Jan Styrna III–VI.1977
S. Tarsylia 1977/1978
Ks. Andrzej Kurek 1978–1982
Ks. Władysław Domarski 1982–85 i 1986–1990
Ks. Stanisław Szary 1985/1986
S. Archangela Myja 1985/1986
Ks. Zbigniew Szostak 1990–1992
Ks. Andrzej Sułek 1992–1994
Ks. Stanisław Wąchała 1992–1996
Ks. Leszek Rojowski 1994/1995
Ks. Jerzy Krzanowski 1996
Ks. Marek Bach 1997-2004
Ks. Piotr Kruczyński 2000 - 2008
Ks. Zbigniew Smołkowicz 2004 -
Ks. Rafał Budzik 2005 - 2008
S.  Klemensa Kotwica 2006 - 2010
Ks. Zbigniew Kmiecik 2008 - 2009
Ks. Paweł Herudziński 2009 - 2014
Ks. mgr Wojciech Dudzik 2014 - 2018      / wcześniej wikariusz w parafii Rzepiennik Biskupi /
ks. mgr Dominik Mikulski  2018 -               / wcześniej wikariusz w parafii Rytro /

NÓŻKA JÓZEF
Urodzony 1 II 1924 r. w Brzeźnicy k. Mielca, święcenia przyjął 4.V.1952 r. Pracował jako wikariusz w parafiach: Baranów, Mielec – Fara (od 1958). Następnie był wikariuszem (od 1963), a potem proboszczem w Przeczycy. Od 1995 r. jest rezydentem w Brzeźnicy. W mieleckiej parafii katechizował w Woli Mieleckiej i Złotnikach. Zmarł 27 X 2009 roku, pochowany na cmentarzu w Brzeźnicy.

LONGOSZ STANISŁAW
Urodzony 14.III.1938 r., wyświęcony w 1962 r. W Mielcu był wikariuszem w latach 1964–65. Studiował na Wydziale Humanistycznym KUL, a następnie w Rzymie. Po studiach był wikariuszem w parafii Tarnów – Katedra (od 1976). O roku 1980 jest wykładowcą patrologii na KUL. W parafii mieleckiej uczył religii w SP w Złotnikach i SP w Woli Mieleckiej.[15]

RYZNAR ZBIGNIEW
Urodzony 10.III.1940 r. w Bieczu, s. Antoniego i Genowefy Liana. Po przyjęciu święceń kapłańskich (1964), pracował jako wikariusz w parafiach: Chorzelów (od 1964), Mielec – Fara (od 29.VII.1965), Tuchów (od 1969), Szczepanów (1971–73). Był proboszczem w Zborowicach (1976–1984) i w Szynwałdzie (1985–1995). W Mielcu katechizował w SP nr 1 w Mielcu, SP w Woli Mieleckiej i Złotnikach oraz w ZSZ w Mielcu.[16]

JANUŚ WŁADYSŁAW
Urodzony 28.I.1940 r., s. Józefa i Marii. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej (1954), uczył się w III LO w Tarnowie i w 1958 r. zdał maturę. Święcenia kapłańskie przyjął w 1964 r. Był wikariuszem w następujących parafiach: Szczepanów (od 1964), Mielec pw. św. Mateusza (od 1968), Tarnów pw. św. Józefa (od 1971), Tuchów pw. św. Jakuba (od 1973), Buchcice (od 1975). Jest proboszczem w Oleśnie od 1984 r. W Mielcu katechizował w SP w Złotnikach i Woli Mieleckiej.[17]

ZIOBROŃ JÓZEF
Urodzony 11.XI.1951 r. w Rydzowie, wyświęcony w 1969 r. Był wikariuszem w Porąbce Uszewskiej (od 1969) i w Mielcu (od 1971). Od 1975 r. pracuje na misjach w Kongo. W mieleckiej parafii katechizował w Zasadniczej Szkole Handlowej, ZSZ oraz w SP w Woli Mieleckiej

SZRWARK TEODOR
Urodzony 8.VI.1939 r. w Woli Rogowskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1964 r. Następnie pracował jako wikariusz w: Grobli (od 1964), Dębicy parafii pw. NMP (od 1967). Studiował na wydziale filozofii sekcji praktycznej KUL. Wikariusz w Mielcu (od 1976). Od marca 1977 r. referent Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej. W 1990 r. został mianowany zastępcą dyrektora wydawnictwa diecezjalnego "„Biblos"” W Mielcu katechizował w Liceum Medycznym i SP w Woli Mieleckiej.

STYRNA JAN
Urodzony 25.I.1941 r. w Przyborowie, s. Władysława i Anny Kołas. Po ukończeniu LO w Tarnowie (1959), wstąpił do Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 26.VI.1965 r. Pracował jako wikariusz w parafiach: Nowy Wiśnicz (od 1965), Krynica (1967–71 i 1975–77), Mielec pw. św. Mateusza (1977–78). W latach 1971–75 studiował na Instytucie Pastoralnym Sekcji Duszpasterstwa Rodzin (doktorat 1975). Od roku 1978 duszpasterz robotników polskich w diecezji berlińskiej. W 1980 r. został adiunktem ATK w Warszawie. W latach 1982–91 proboszcz i dziekan w Bieczu. Od 1991 jest biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej. W parafii mieleckiej katechizował w Liceum Medycznym, LO i SP nr 2 i SP w Woli Mieleckiej. Prowadził grupy młodzieżowe w Woli Mieleckiej i Złotnikach, zaangażowany w duszpasterstwo rodzin.[18]

KUREK ANDRZEJ
Urodzony 15.V.1951 r. w Podłopieniu, s. Władysława i Heleny Kurek. Po ukończonych szkołach: podstawowej w Tymbarku i Liceum Ogólnokształcącym w Limanowej (1969), wstąpił do Seminarium Duchownego, odbywał służbę wojskową. Święcenia kapłańskie przyjął w 1976 r. Pracował jako wikariusz w Lipnicy Murowanej (od 1976) i Mielcu (1978–82). W latach 1983–92 pracował na misjach w Congo (Kibuende, Mindouli, Loulombo). Od 1992 r. przebywa we Francji: w Pryżu, w Ranguevaux (diecezja Metz) jako poboszcz (od 1993). W Mielcu katechizował ZSZ, SP nr 2 w Mielcu, SP w Woli Mieleckiej. Prowadził scholę dziecięcą, kierował i czynnie uczestniczył w budowie punktu katechetycznego w Woli Mieleckiej.[19]

DOMARSKI WŁADYSŁAW
Syn Henryka i Wandy Mala, ur. 19.VI.1948 r. w Dębicy. W tamtejszym LO złożył egzamin dojrzałości (1966). Święcenia kapłańskie przyjął 28.V.1972 r. Pracował jako wikariusz w Tarnowie – Mościcach (od 1972), Krynicy Zdroju (od 1975), Chorzelowie (od 1980) i w parafii pw. św. Mateusza w Mielcu (od 30.VI.1982). W latach 1985–86 przebywał na urlopie zdrowotnym. 15.IV.1991 r. został zamianowany proboszczem w Barcicach. Zmarł nagle 31.V.1994 r. Pogrzeb odbył się w parafii pw. św. Jadwigi w Dębicy. W Mielcu katechizował I LO, SP w Woli Mieleckiej. Był dekanalnym duszpasterzem nauczycieli.[20]

SUŁEK ANDRZEJ
Urodzony 28.VIII.1964 r. w Porąbce Uszewskiej, s. Jana i Heleny Gurgul. Szkołę Podstawową ukończył w Porąbce Uszewskiej (1979), Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Tarnowie (1984), Seminarium Duchowne w Tarnowie (1991). Po święceniach kapłańskich był wikariuszem w mieleckiej parafii pw. św. Mateusza. Katechizował w SP nr 2 w Mielcu, SP w Woli Mieleckiej oraz w Liceum Medycznym. Zapoczątkował działalność Kręgu Rodzin, prowadził scholę gregoriańską, opiekował się zespołem muzycznym „Franciszkańskie Ścieżki”. O 1994 r. studiuje psychologię na KUL.[21]

WĄCHAŁA STANISŁAW
Urodzony w 1967 r., po przyjęciu święceń kapłańskich (1992) był wikariuszem w Mielcu – Farze. Od roku 1996 jest wikariuszem w Tarnowie w parafii pw. Matki Bożej Szkaplerznej. W mielcu uczył religii w Liceum Medycznym, SP nr 2 i SP w Woli Mieleckiej; prowadził duszpasterstwo głuchoniemych.

ROJOWSKI LESZEK
Urodzony 9.IX.1967 r. w Borowej, s. Józefa i Czesławy Skrzyniarz. Po ukończeniu SP w Glinach Małych (1982), LO i zdaniu matury (1986), wstąpił do Seminarium. Wyświęcony na kapłana w 1992 r. Pracował jako wikariusz w Skrzyszowie (od 1992) i Mielcu – Farze (1994–1995). Obecnie studiuje teologię pastoralną w Rzymie. W parafii mieleckiej uczył religii w Liceum Medycznym i SP w Woli Mieleckiej.[22]

KRZANOWSKI JERZY
Urodzony 11.IV.1971 r. w Jaśle. Pochodzi z parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Tarnowie. Po przyjęciu święceń kapłańskich (1996), został wikariuszem w parafii pw. św. Mateusza w Mielcu. Katechizuje w ZSZ nr 1 i w SP w Woli Mieleckiej. Prowadzi duszpasterstwo głuchoniemych.

S. Klemensa Kotwica ze Zgromadzenia Sióstr Św. Józefa

[1] ASPWM, Wola Mielecka w 40–leciu PRL, rękopis.
[2] ASPWM, Kronika szkoły w Woli Mieleckiej.
[3] ASPWM, Tamże.
[4] ASPWM, Tamże.
[5] Relacja ustna p. Zofii Dziekan z dn. 23.VIII.1995 r.
[6] Relacja pisemna ks. Stanisława Longosza z dn. 15.III.1996 r.
[7] ASPWM, Kronika szkoły Podstawowej.
[8] APM, Dzienniki katechizacji.
[9] Relacja ustna p. Zofii Dziekan z dn. 23.VIII.1995 r.
[10] Relacja ustna bp. Jana Styrny z dn. 15.IV.1996 r.
[11] Relacja Pisemna ks. Andrzeja Kurka z dn. 2.V.1997 r.
[12] APM, Dzienniki katechizacji.
[13] Relacja pisemna ks. Andrzeja Sułka z dn. 29.IV.1997 r.
[14] Relacja pisemna ks. Leszka Rojowskiego z dn. 16.VI.1997 r.
[15] Relacja pisemna ks. Stanisława Longosza z dn. 15.III.1996 r.
[16] Relacja pisemna ks. Zbigniewa Ryznara z dn. 23.IV.1997 r.
[17] Relacja pisemna ks. Władysława Janusia z dn. 24.IV.1997 r.
[18] Relacja ustna bp. Jana Styrny z dn. 15.IV.1996 r.; Polak G., Kto jest kim w Kościele?, Warszawa 1996, s. 353–354.
[19] Relacja pisemna ks. Andrzeja Kurka z dn. 2.V.1997 r.; Informator Polska Misja Katolicka we Francji, Paryż 1995, s. 338.
[20] Szwarga K., Śp. Ks. Władysław Domarski, Cur 145 (1995), s. 65.
[21] Relacja pisemna ks. Andrzeja Sułka z dn. 29.IV.1997 r.
[22] Relacja pisemna ks. Leszka Rojowskiego z dn. 16.V.1997 r.

aktualizacja: 02.09.2018

@ opracował Zbigniew Wicherski na podstawie tekstu ks. Piotra Bajora

Ks.mgr Wojciech Dudzik

Ks. Wojciech Dudzik urodzony 23 IV 1975 w Limanowej.
Pochodzi z parafii p.w. Św. Antoniego  Opata w Męcinie k. Limanowej.
Wyświęcony na kapłana 27 V 2000 roku.
Do naszej wspólnoty przybył z parafii Rzepiennik Biskupi.

zdjęcie usunięto na prośbę....

Od 31 sierpnia 2014 roku objął obowiązki wikariusza w Parafii pw. Bożej Opatrzności w Woli Mieleckiej.

 

Poprzednie parafie:
Krzyżanowice ks. Wojciech Dudzik (Wojakowa) 25.06.2010 -
2010-2011 - Parafia św. Joachima w Krzyżanowicach
2011-2014 -  Parafia pw. Wniebowzięcia NMP.  Rzepiennik Biskupi
 

 

Ksiądz Piotr Bajor

Ksiądz Piotr Bajor. Urodzony 26 września 1972 r. w Mielcu, syn Józefa i Michaliny zd. Wrzesień, najmłodszy brat Krzysztofa i Małgorzaty. W latach 1979-1987 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Woli Mieleckiej. Następnie rozpoczął naukę w Technikum Mechanicznym w Mielcu. W 1992 r. po zdaniu  egzaminu maturalnego wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, rozpoczynając tym samym studia na Instytucie Teologicznym w Tarnowie Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. 3 maja 1997 r. ówczesny Biskup Tarnowski Józef Życiński udzielił Piotrowi Bajorowi święceń diakonatu. W maju 1998 r. jako uwieńczenie studiów filozoficzno-teologicznych, przedstawił pracę magisterską pt. «Powojenne dzieje parafii pw. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Mielcu», zyskując tytuł magistra teologii.

Ksiądz Zbigniew Smołkowicz

Ks.mgr Zbigniew Smołkowicz , syn Józefa i Marii z domu Nowak.
Urodzony 6 III 1962 w Gorlicach jako drugi z pięciorga rodzeństwa. Pochodzi z parafii Szymbark k. Gorlic, gdzie ukończył Szkołę Podstawową w 1977 roku. W latach 1977-1981 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Gorlicach. Po maturze wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie. Wyświęcony na kapłana 24 V 1987 roku.

Po święceniach pracował kolejno w parafiach:
1987-1990 Krzyżanowice
1990-1992 Straszęcin
1992-1998 Grobla
1998-2004 Dębica - parafia pw. Miłosierdzia Bożego
2004-2008 - Parafia św. Mateusza w Mielcu
1 stycznia 2009 roku proboszcz Parafii p.w. Bożej Opatrzności w Woli Mieleckiej


Decyzją księdza Biskupa Ordynariusza Wiktora Skworca z dnia 26 VIII 2004 roku mianowany wikariuszem w parafii pw. Św Mateusza w Mielcu, z poleceniem budowy świątyni i plebani w Woli Mieleckiej.

Na mocy kan. 515 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, ordynariusz tarnowski ks. biskup Wiktor Skworc erygował w dniu 1 stycznia 2009 roku parafię p.w. Opatrzności Bożej w Woli Mieleckiej. Nowo utworzona parafia powstała po wydzieleniu z parafii pw. Św.Mateusza w Mielcu miejscowości: Wola Mielecka, Piątkowiec (część).

Administratorem parafii został ks.mgr. Zbigniew Smołkowicz. Głównym zadaniem ks.Zbigniewa jest troska o zbawienie wiernych parafii w Woli Mieleckiej, oraz administracja tej Parafii w sprawach duchowych i materialnych od dnia 1 stycznia 2009 r., oraz staranie o budowę kościoła parafialnego. Parafia w Woli Mieleckiej jest 445 parafią w diecezji tarnowskiej. Uroczyste ogłoszenie dekretu odbyło się w Święto Trzech Króli, 6 stycznia 2009 roku.

Z dniem 8 stycznia 2009 roku ks. mgr Zbigniew Smołkowicz zarządza parafią w Woli Mieleckiej, in spiritualihus et temporalibus, zgodnie z obowiązującymi przepisami powszechnego i diecezjalnego prawa kościelnego. W kaplicy mogą odbywać się chrzty, śluby, pogrzeby, założono nowe księgi metrykalne, oraz zaczęła działać kancelaria. Przystąpiono do budowy kościoła i dzwonnicy.


Parafia należy do do Dekanatu Mielec-Północ, a funkcje kościoła parafialnego tymczasowo pełniła będzie kaplica pw. Bożej Opatrzności w Woli Mieleckiej.

 

s.Mazur Marta - Seweriana - Zgromadzenie Sióstr św. Józefa




Urodziła się 28 marca 1965 roku, była szóstym dzieckiem z ośmiorga rodzeństwa. Już w szkole podstawowej miała zamiar wstąpić do zakonu. Po ukończeniu szkoły podstawowej poszła do szkoły zawodowej w zawodzie krawcowa, ale po pierwszym roku napisała podanie o przyjęcie do Tarnowa do nowicjatu. W 1982 roku została przyjęta do Tarnowa ,gdzie ukończyła szkołę zawodową.

Następnie w Kluczborku przeżyła obuczyny [czyli nałożenie habitu (sutanny), ma miejsce na początku trzeciego roku formacji. Samo otrzymanie stroju wiąże się z dojrzałością zakonnicy (kleryka), zarówno duchową, moralną jak i intelektualną.] Pracowała w Zakładzie Sióstr Józefitek w kuchni, w sierocińcach, przedszkolach, domach dziecka we Wrocławiu ,Krośnie, Tuchowie, Tarnowie, Toruniu .

Służby wieczyste ( wieczystą profesję zakonną) przyjęła 2 sierpnia 2003 roku we Wrocławiu.

 

s. Draus Anna - Zgromadzenie Sióstr św. Józefa




Urodzona 8 marca 1958 roku w Mielcu
Postulat X 1982 - VII 1983 rok Tarnów
Pierwsze śluby - 14 sierpień 1985 rok Radna Góra/k.Stalowej Woli
Śluby wieczyste - 17 luty 1991 rok
Obecnie pracuje jako Zakrystianka w Lubaczowie


Józefitki Mielec
ul.Ks.R.Sitki 3 tel. 17 5862984   (4 siostry)

Zgromadzenie zlikwidowano w Mielcu.

Ksiądz Stanisław Zarzycki

Urodzony 10 listopada 1962 r. w Oleśnicy. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1993 roku. Obecnie pełni funkcję proboszcza w miejscowości Franknowo w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Jeziorany.


Uroczyste prymicje ks. Stanisława

Prymicje ks. Piotra Bajora

 

Ksiądz Henryk Osora

Ks.mgr Henryk Osora urodzony 11 VII 1958 roku w Woli Mieleckiej. (Ec)


Wyświęcony 25 V 1986 roku.
Od 2006 roku proboszcz parafii św. Alberta Chmielowskiego w Librantowej
(woj.Małopolskie, pow. Nowy Sącz, gm. Chełmiec).



żródło: diecezja.tarnow.pl

 

Ksiądz Jan Śpiewak (1932 - 1988)

Ksiądz Jan Śpiewak urodzony w Wadowicach Górnych 22.06.1932 roku . Był najstarszym dzieckiem Karoliny z domu Leśniak i Józefa Śpiewak. W 1933 roku rodzina Śpiewaków kupiła działkę jednego hektara w Woli Mieleckiej na której wybudowała dom. W czasie działań wojennych na tutejszych terenach rodzina została rozdzielona. Wojska niemieckie były zakoszarowane na Woli Mieleckiej ,a mieszkańcy opuszczali domy i udawali się w bezpieczniejsze miejsca. Trójka dzieci Śpiewaków Jan, Stanisława i Eugeniusz przebywała u ciotki w Wadowicach Dolnych. Rodzice powrócili na Wolę Mielecką celem przyniesienia żywności. Ze względu na przesuwający się front, dzieci zostały przesiedlone dalej   w stronę Dąbrowy Tarnowskiej. Ojciec i matka nie mogli odnaleźć dzieci ponieważ w tym miejscu stała linia frontu. Przez sześć tygodni dzieci przebywały w lasach żywiąc się leśnymi owocami i mlekiem od krowy, którą prowadziły ze sobą. Jan jako najstarszy z rodzeństwa miał na opiece siostrę i brata. Dzieci bardzo się bały. W lasach było dużo ciał żołnierzy i co chwila było słychać strzały.

Jedyną nadzieją była modlitwa i śpiew pieśni nauczonej przez mamę. Dzieci śpiewały pieśń do Matki Boskiej „Nie płacz już dziecino choć cię trapi ból, Maryja twa matka pod płaszcz jej się tul". Wtedy to powstało postanowienie, że po szczęśliwym ocaleniu i powrocie odda się na służbę Bogu. Pan Bóg wysłuchał modlitwy i dzieci powróciły szczęśliwie do domu w Woli Mieleckiej. Jan uczęszczał do szkoły Podstawowej w Woli Mieleckiej, a potem do Liceum Ogólnokształcącego w Mielcu które ukończył w 1951 roku. Przez rok czasu był nauczycielem w Szkole Podstawowej w  miejscowości Blizna. W 1952 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Po pięcioletnich studiach teologicznych przyjął święcenia kapłańskie 23 czerwca 1957 roku. Pierwszą msze prymicyjną odprawił w dniu 24 czerwca w kościele parafialnym w Książnicach, homilię wygłosił ks. Władysław Węgrzyn pochodzący z Woli Mieleckiej pracujący w diecezji włocławskiej. Prymicje ks. Jana były wielkim wydarzeniem w życiu wioski ,ponieważ od ostatnich prymicji ks. Władysława Węgrzyna upłynęło 14 lat

Ksiądz Jan Śpiewak na pierwszą parafie został skierowany do Zakliczyna nad Dunajcem. Następną placówką była parafia Siedliska - Bogusz.. W 1962 roku ks. Jan mógł przeżyć wielką radość ponieważ jego brat z którym się modlili o szczęśliwy powrót do domu zostaje też kapłanem, po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Poznaniu jako Chrystusowiec. Od 1962 roku ks. Jan pracuje jako wikariusz w parafii Chomranice koło Limanowej. Następnie pracuje przez rok w parafii Sarnów. Od 1968 roku zostaje skierowany do Łężkowic gdzie pracuje przez 6 lat. Następnie dwa lata pracy duszpasterskiej to parafia Wielogłowy koło Nowego Sącza. W 1977 roku zostaje mianowany proboszczem w Woli Łużańskiej. Jego największym hobby jest pszczelarstwo. Zakłada pasiekę ponad pięćdziesiąt pni uli. Zostaje nawet wiceprezesem związku pszczelarskiego województwa tarnowskiego.

W 1980 roku zostaje przeniesiony na proboszcza do parafii Biesiadki dekanat Czchów. Tam oddaje się całkowicie pracy duszpasterskiej i pracy na rzecz parafii. Jego staraniem zostaje wybudowany budynek punktu katechetycznego wraz z budynkiem gospodarczym. Ponieważ warunki mieszkaniowe były trudne podejmuje się w 1985 roku budowy nowej plebani, ks. Jan Śpiewak w 1986 roku otrzymuje tytuł Kanonika. Nowa plebania zostaje prawie wykończona, lecz niezmierzone są wyroki Boskie Na tej nowej plebani przespał się tylko kilka nocy. W sierpniu 1987 roku bardzo ciężko zachorował przeszedł dwie operacje w szpitalu w Tarnowie. Do końca życia bardzo interesował się życiem parafii, o czym niech świadczy fakt, będąc bardzo słaby w szpitalu w Tarnowie prosi lekarzy, aby pozwolili mu pojechać do swoich parafian by nacieszyć się dziećmi przystępującymi do Pierwszej Komunii Świętej. Niestety był bardzo słaby i musiał wracać zaraz do szpitala do Tarnowa.

Zmarł w dniu 6 czerwca 1988 roku. Pogrzeb odbył się w dniu 8 czerwca w parafii Biesiadki ,gdzie mszy św. przewodniczył oraz kazanie wygłosił ks. biskup Władysław Bobowski. Druga część pogrzebu odbyła się w kościele św. Mateusza w Mielcu .Msze św. odprawił
ks. biskup Bobowski a kazanie pożegnalne wygłosił ks. dziekan z Czchowa Józef Pamuła. W pogrzebie uczestniczyło wielu kapłanów oraz parafian z Biesiadek i Mielca.

Ksiądz Jan Śpiewak spoczywa w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Mielcu. Do spuścizny życiowej ks. Jana w miejscowości rodzinnej w Woli Mieleckiej należy funkcjonująca do dziś kaplica prywatna. Historia jej istnienia miała takie początki Ksiądz Jan Śpiewak zwrócił się do ks. biskupa w Tarnowie o pozwolenie na odprawianie mszy św. w domu rodzinnym i takie pozwolenie otrzymał w dniu 31 marca 1967 podpisane przez ks. biskupa Jerzego Ablewicza na kilka łat. Dotyczyło odprawiania mszy św. przez ks. Jana ks. Eugeniusza oraz księży gości.

Jedno mieszkanie zostało więc zgodnie z wymogami prawa kanonicznego wyłączone z użytku codziennego. Ustawiono tam ołtarz soborowy, na ścianie zawieszono krzyż z dużą figurą Pana Jezusa i obraz św. Józefa patrona rodziny. Msze święte były odprawiane z okazji odwiedzin przez kapłanów i w czasie wakacyjnych urlopów. Szczególnie msze święte, niedzielne gromadziły wielu wiernych z tej części Woli Mieleckiej W maju i w październiku sąsiedzi gromadzili się na nabożeństwa maryjne. Siostra zakonna w tej kaplicy prowadziła katechezę dzieci przedszkolnych .gdy religii nie można było uczyć w szkole. W czasie wizytacji biskupiej w parafii kaplice tą wizytował ks. biskup Józef Gucwa. Pozwolenie było przedłużane przez ks. biskupa na następne lata. W czasie uroczystości pogrzebowych ks. Jana, Jego brat ks. Eugeniusz zapytał .ks. biskupa Władysława Bobowskiego w obecności ks. prałata Stanisława Jurka co dalej z kaplicą? Odpowiedz była taka, że jeżeli nie przeszkadza ks. Proboszczowi to niech dalej funkcjonuje. I tak za pozwoleniem ks. biskupa Władysława Bobowskiego i przyzwoleniem ks. Stanisława Jurka proboszcza parafii św. Mateusza w Mielcu kaplica ta istnieje do dnia dzisiejszego. Nadal w czasie odwiedzin księży odprawiane są msze święte. W maju i w październiku prowadzone są przez matkę ks. Jana i ks. Eugeniusza nabożeństwa. Maryjne. Każdego roku w Wielką Sobotę święcone są pokarmy na stoły wielkanocne.

 

Ksiądz Eugieniusz Śpiewak

Ksiądz Eugeniusz Śpiewak „Towarzystwo Chrystusowe” ur. 1 01 1937 roku w Woli Mieleckiej. Do szkoły Podstawowej na poziomie szóstej klasy uczęszczał w Woli Mieleckiej, a zakończył ją w Mielcu w Szkole Męskiej „Pod Zegarem”. Na pójście do szkoły średniej, a nie zawodowej miał wpływ wychowawca w siódmej klasie p. Wojtowicz który doradzał wybór Ogólniaka. Rozpoczęcie szkoły średniej było w budynku Gimnazjum przy ul. Kilińskiego. W następnym roku ze względów ideologicznych gmach Gimnazjum oddano Liceum Pedagogicznemu ,gdzie nie było już lekcji religii. Ogólniak został przeniesiony do dawnej Szkoły Podstawowej Pod Zegarem”. Liceum Ogólnokształcące ukończył ks. Eugeniusz w Mielcu w 1954 roku.

Na drogę powołania kapłańskiego z pewnością miała wpływ atmosfera religijna w rodzinie ,pobyt starszego brata Jana w Seminarium Duchownym w Tarnowie ,oraz prenumerata Rycerza Niepokalanej. W czasopiśmie tym oprócz artykułów o treści religijnej zamieszczano informacje o przyjęciach do różnych zgromadzeń zakonnych Po rozmowie ze starszym bratem Janem ,uczącym się w Seminarium Duchownym w Tarnowie, Eugeniusz wybrał Towarzystwo Chrystusowe-Seminarium Zagraniczne w Poznaniu. Celem tego zgromadzenia zakonnego jest kształcenie i przygotowywanie kapłanów do pracy duszpasterskiej wśród Polonii Zagranicznej.


Po zdaniu matury w czerwcu 1954 roku i rozmowie kwalifikacyjnej z Rektorem Domu Głównego Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu, Eugeniusz został przyjęty do Seminarium Zagranicznego w Poznaniu. Przyjęcie do zgromadzenia zakonnego rozpoczynało się Aspirandatem i Nowicjatem. Aspirandat rozpoczął się czternastego sierpnia a nowicjat ósmego września 1954 roku w Bydgoszczy. Po rocznym nowicjacie zakończonym złożeniem ślubów zakonnych ,rozpoczął dwuletnie studia filozoficzne w Domu Towarzystwa Chrystusowego w Ziębicach na Dolnym Śląsku. Zachodzące przemiany w 1956 pozwalały na powrót lekcji religii do wszelkiego rodzaju szkół. Przełożeni Towarzystwa Chrystusowego zadecydowali wobec zaistniałej sytuacji ,że kończący filozofie na wzór księży. Salezjanów, będą mieli tzw. Asystencje w czasie której będą uczyć religii w szkołach podstawowych, by w ten sposób zapobiec brakom nauczycieli tego przedmiotu. Kleryk Eugeniusz Śpiewak został skierowany na Pomorze Zachodnie i uczył religii w czterech szkołach. Po rocznym nauczaniu religii, rozpoczął cztero-letnie studia teologiczne w Poznaniu zakończone otrzymaniem świeceń kapłańskich 9.06 1962  roku udzielonych przez Księdza Arcybiskupa Antoniego Baraniaka.

Pierwszą parafią do której został skierowany Ks. Eugeniusz były Pyrzyce na Pomorzu Zachodnim. Kapłani Towarzystwa Chrystusowego, nie mogąc wyjeżdżać w tym czasie za granicę do pracy duszpasterskiej ,po zakończeniu wojny objęli troską duszpasterską teren Pomorza Zachodniego. W pierwszym roku kapłaństwa Przełożony Generalny Ojciec Ignacy Posadzy zaproponował ks. Eugeniuszowi , by rozpoczął starania na wyjazd do Brazylii , do Polonii brazylijskiej. Praca kapłanów na Pomorzu Zachodnim wiązała się z wieloma utrudnieniami ze strony władzy ludowej. Nic więc dziwnego ,ze dochodziło do częstych konfliktów kończących się kolegiami do spraw wykroczeń. Takie kolegia przyczyniły się do odmowy otrzymania paszportu na wyjazd do Brazylii -. „Dla dobra Polski Ludowej nie można opuszczać kraju”. Po dwuletniej pracy w parafii św. Ottona w Pyrzycach .ks. Eugeniusz został przeniesiony do Szczecina, do parafii Najświętszego Serca Jezusowego, gdzie pełnił obowiązki wikariusza przez sześć lat. W Szczecinie wtedy działał Adam Pietruszka późniejszy organizator zamachu na ks. Jerzego Popiełuszkę. Ponawiane prośby o wydanie paszportu na wyjazd do pracy wśród Polonii Zagranicznej pozostały daremne. W latach 1970 -1972 ks. Eugeniusz był wikariuszem w Gryficach ze szczególnym przeznaczeniem do duszpasterstwa młodzieży.

Od września 1972 do 1978 roku pełnił obowiązki wikariusza w nowo wybudowanym przepięknym kościele we Władysławowie W 1978 roku objął obowiązki proboszcza w Sarbii dekanat Kołobrzeg, w nowo powstałej diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Tu pełnił również obowiązki Ojca Duchownego dekanatu Kołobrzeg. Po ośmiu latach proboszczowania w Sarbii ks. Eugeniusz został przeniesiony do Szczecina - Podjuch, gdzie również zostaje mianowany Ojcem Duchownym dekanatu Szczecin-Dąbie, a potem Szczecin-Osiedle Słoneczne. Będąc proboszczem w Szczecinie - Podjuchach po zaistniałych przemianach od 1990 roku, objął troską duszpasterską dwie jednostki wojskowe umiejscowione na terenie tej parafii.

Po dziesięciu latach ,proboszczowania w Szczecinie - Podjuchach, choć przepisy zakonne mówią o dziewięciu latach pełnienia obowiązku proboszcza na jednej parafii, objął obowiązki proboszcza w Piaseczniku. Po ośmiu latach zrezygnował z pełnienia obowiązków proboszcza przechodząc na emeryturę ,w języku kościelnym na rezydenta. Mając możliwość wyboru parafii prowadzonych przez księży Chrystusowców, wybrał Pyrzyce gdzie rozpoczynał swoją pracę duszpasterską przed czterdziestoma dwoma laty. Choć jak kiedyś ktoś napisał w prasie tłumacząc czytelnikom, Kto to jest rezydent? Rezydent jest jak dziadek w rodzinie, nie musi pracować, a jeść dostanie .to jednak ks. Eugeniusz w każdą niedziele regularnie dojeżdża ze Mszą św. do kościołów filialnych. W dni powszednie odprawia tam Msze św. dla dzieci i spełnia inne obowiązki kapłańskie w parafii Św. Ottona w Pyrzycach, bo na Pomorzu Zachodnim „żniwo wielkie ,a robotników mało”.

Ksiądz Jan Bączyński (1882-1947)

Ksiądz Jan Bączyński  (1882-1947) urodzony w Woli Mieleckiej, proboszcz w Krościenku nad Dunajcem (1920—1947) dziekan łącki,internowany do Niemiec od 3 IX 1939 do 20 XI

1940r. W 1920 roku Parafię w Krościenku nad Dunajce objął Ks.Jan Bączyński katecheta  z Pilzna, pochodzący z Woli Mieleckiej. Nowy proboszcz zastał kościół w tak lichym stanie, że nosił się z zamiarem zburzenia go i postawienia nowego, większego. Licząc się jednak z ogólnymi zubożeniem ludności ,po wojnie, odremontował kościół, aby jakiś czas mógł służyć wiernym. Przyozdobił świątynię dużymi obrazami pędzla malarza St. Bochyńskiego z Maniów, przedstawiającymi Bł. Kingę, królową i zakonnicę w Pieninach, oraz św. Kazimierza królewicza i św. Stanisława Kostkę. Cały sufit kościoła, obito lnianym płótnem, utkanym przez miejscowe gospodynie i pomalowanym w kasetony. Proboszcz postarał się o dzwony, oraz położył posadzkę parkietową z jodły; rzeźbione stalle dębowe, konfesjonały i ławki modrzewiowe wykonał mistrz stolarski W. Gałus z Pilzna. Po odrestaurowaniu kościoła wewnątrz i z zewnątrz, zabrał się do zbierania funduszy i materiałów na nowy kościół, według planów Mączeńskiego. Udał się nawet do USA aby kwestować wśród emigrantów krościeńskich na potrzeby parafii. Kościół miał stanąć na gruncie probostwa na ,"Folwarku", po uprzednim usunięciu starych budynków gospodarczych. Budowie .sprzeciwiło się kilku gospodarzy. Usiłowali oni przeprowadzić budowę na innym, ich zdaniem, bardziej odpowiednim miejscu, uzyskanym przez zburzenie zabytkowego kościoła i i plebanii. W tej sytuacji władza diecezjalna poleciła wstrzymać się z budową do czasu sporządzenia planu przestrzennego osiedla. Z nagromadzonych materiałów proboszcz przystąpił w 1936 r. do budowy Domu Parafialnego,potrzebnego dla założonej w 1933 r. w parafii organizacji kościelnej Akcji Katolickiej. Budynek zaprojektował tutejszy rodak-architekt mgr inż. Stanisław Dziewolski. Proboszcz zabrał się energicznie do budowy i już w następnym roku. bp. Franciszek Lisowski poświęcił Dom Parafialny, w obecności wojewody krakowskiego M. Gnoińskiego i bpa Greko-katolickiego Butiki. Biskup wyraził architektowi uznanie za plan budynku „piękny i bardzo praktyczny". W 1939 r. otwarto w nim stałe kino.

Ksiądz Bączyński został internowany do Niemiec od 3.IX 1939 do 20 XI 1940r.
Po powrocie z obozu ks. Bączyński umieścił w kronice parafialnej następującą notatkę:

„Na usilne starania ludności, do Krościenka zjechał sąd niemiecki i po dokładnym przesłuchaniu naocznych świadków, wydał dn. 3 lutego 1940 r. wyrok uwalniający od kary i winy wszystkich jeńców cywilnych; powrócili oni już w lutym 1940 r. do domu, a nas  3-ch księży, prowadzili jeszcze przez obozy... i dopiero 28 listopada 1940 r. wypuszczono na wolność".

Pożyteczną i bardzo na czasie akcją dla ratowania mło­dzieży krościeńskiej od „wywózki" do Niemiec, było założenie w 1941 r. dwóch szkół zawodowych: koronkarskiej i rolniczej. Pierwsza dwuletnia, powstała staraniem proboszcza Baczyńskiego, jako filia „Państwowego kursu koronkarskiego" w Za­kopanem; jej kierowniczką była J. Gadzińska. Na prowadzenie kursu pro­boszcz oddał bezpłatnie salki Domu parafialnego. Zakończono kurs świadectwem na formularzach niemiecko-polskich. Po odbyciu kursu dziewczęta angażowano do wyrobu i naprawy skarpet dla wojska. Osobne zaświadczenia, wydawane przez Urząd pracy, chroniły je od „łapanek".
Zmarł w 1947 roku

Materiały:"Klejnot zagubiony w górach" - Ks. Bronisław Krzan (s.86,88,232,308,316) "Krościenko nad Dunajcem" - Fotografie z lat 1870 - 1970