Zaczęło się w Tarnowie ponad 25 lat temu. W kręgu osób współpracujących z ówczesnym diecezjalnym Referatem Duszpasterstwa Młodzieży, które spotykały się, aby przygotować programy i pomoce formacyjne dla ówczesnych młodzieżowych grup apostolskich, powracała wciąż myśl o potrzebie objęcia głębszą formacją także dziewcząt ze szkół podstawowych, które nie miały dotąd - w odróżnieniu od chłopców należących do zespołów ministranckich - takich możliwości.
A przemawiały za tym ważne racje religijne i pedagogiczne. Stwierdzano zgodnie, że dla harmonijnego rozwoju osobowości ludzkiej i chrześcijańskiej trzeba dziewczętom nie tylko dawać więcej wiadomości, ale i zapewnić głębsze przeżycia religijne w ramach zajęć poza katechizacją w małych grupach. Uznano też, że nie wolno z tym czekać do wieku młodzieńczego, ale należy zaczynać o wiele wcześniej - już po Pierwszej Komunii, kiedy dzieci są szczególnie chłonne i otwarte na takie.
Było to zadanie trudne, ale bardzo pilne i ważne dla umocnienia polskiej rodziny i wiary w naszych parafiach. Panowało od początku przeświadczenie, że wychowanie apostolskie dziewcząt powinno być wychowaniem maryjnym, że Matce Bożej trzeba to dzieło oddać w ręce, by pod Jej opieką dokonywał się zasiew, wzrost i zbieranie plonów.
Powoli kształtowała się koncepcja i program formacji, powstawały ramy organizacyjne. Sprawę tworzenia grup dziewczęcych postanowiono oddać w pierwszym rzędzie siostrom zakonnym, ale od początku angażowano do tego dzieła także matki i inne kobiety, zwłaszcza z przygotowaniem pedagogicznym. Starano się powierzać niektóre zadania formacyjne i apostolskie także starszym dziewczętom, pełniącym w grupach rolę przewodniczek. Oczywiście praca ta miała być integralną częścią duszpasterstwa parafialnego pod troskliwą opieką księdza proboszcza i przy współpracy księży wikariuszy.
Diecezjalne Duszpasterstwo Młodzieży zaczęło organizować systematyczne szkolenia i kursy formacyjne dla kadry prowadzącej, a także turnusy "Wakacji z Bogiem" dla starszych członkiń DSM. Początkowo rozsyłano do parafii biuletyny zawierające luźne materiały pomocnicze. Od 1982 r. zaczęły ukazywać się zeszyty prezentujące koncepcję, wskazówki metodyczne i konspekty spotkań tygodniowych.
Znalazły się chętne siostry, dziewczęta, panie. Popierali to nowe dzieło księża. A Matce Bożej zapewne przypadła do Serca Dziewczęca Służba Maryjna, gdyż liczba członkiń ustawicznie rosła. Zorganizowana w maju 1982 r. pierwsza Pielgrzymka DSM do Tuchowa zgromadziła około pięciuset uczestniczek. Była niecodzienną prezentacją biało-niebieskich strojów, radosnych piosenek i recytacji. Przybyły grupy ze wszystkich stron diecezji, niektóre pieszo.
Tak się zaczęło... Odtąd nieprzerwanie w każdym roku, w maju lub czerwcu, odbywają się przygotowywane przez kilka miesięcy w parafiach spotkania pielgrzymkowe, będące podsumowaniem całorocznej pracy.
Już po kilku latach grupy DSM - szczególnie za sprawą Sióstr Służebniczek Starowiejskich i Dębickich - przekroczyły granice diecezji i są dziś znane w wielu, szczególnie sąsiednich diecezjach.
Najważniejsze treści programowe zawarte są w czterech ideach przewodnich, którym nadano formę dwuczłonową. Pierwszy zawiera określoną treść teologiczną, Bożą prawdę i wezwanie, a drugi treść egzystencjalną, wskazującą miejsce, gdzie tę prawdę możemy poznać i realizować wezwanie w niej zawarte.
* I. Maryja – rodzina i dom
* II. Serce Jezusa – miłość, wynagrodzenie i duch ofiary
* III. Wspólnota Kościoła Chrystusowego – liturgia i misje
* IV. Świat stworzony i odkupiony – radość dzieci Bożych w pracy i zabawie
Założenia te można ująć syntetycznie w jednym zdaniu, które może być przyjęte jako zasadnicze zadanie dla każdego chrześcijanina: "Maryja prowadzi nas do żyjącego w Kościele Chrystusa, z którym zdążamy do radości nieba".